Η αναιμία είναι η πιο κοινή παθολογία του αίματος. Είναι το κυρίως σύντομο ,λίγο η πολύ, σοβαρών παθήσεων, αιματολογικών και μη.
Το να καθοριστεί ο τύπος της αναιμίας από διαγνωστική και θεραπευτική άποψη είναι πολύ σημαντικό αν και μπορεί να είναι αρκετά περίπλοκο. Η αναιμία εξαρτάται από την μείωση του αριθμού των ερυθρών αιμοσφαιρίων ,αλλά περισσότερο από την μείωση της αιμοσφαιρίνης που περιέχεται σε αυτά.
Η αιμοσφαιρίνη είναι μια πρωτεΐνη που περιέχει σίδηρο και δεσμεύει το οξυγόνο, που τα ερυθρά αιμοσφαίρια μεταφέρουν από τα πνευμόνια ,σε όλα τα κύτταρα του οργανισμού. Τα ερυθρά αιμοσφαίρια παράγονται κυρίως στα οστά από τους ερυθροβλάστες (αυτό λέγεται ερυθροποιηση) και μπαίνουν στην κυκλοφορία μόλις ωριμάσουν. Παραμένουν ενεργά για περίπου 120 ημέρες και κατόπιν καταστρέφονται από τον σπλήνα
Υπάρχει αναιμία όταν
Παράγονται λίγα ερυθρά αιμοσφαίρια η λίγη και ανεπαρκής αιμοσφαιρίνη
Όταν υπάρχει απώλεια αίματος
Όταν αποσύρονται και καταστρέφονται (μαζί με την αιμοσφαιρίνη)
περισσότερα ερυθρά αιμοσφαίρια από αυτά που παράγονται
Οι κυρίως τύποι αναιμίας είναι τρείς.
• Από μειωμένη παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων και κανονικής αιμοσφαιρίνης η από αλλοιώσεις στην ερυθροποίηση (μυελική απλασία, έλλειψη σιδήρου, βιταμίνης Β12 η φολικού οξέως ) Σε αυτό το γκρουπ πιο συχνή αίτια είναι σίγουρα η έλλειψη σιδήρου που οφείλεται ,σε αυξημένες απώλειες (έλκος στομάχου ,υπερμηνόρροια) ή σε ασθένεια που προκαλεί μειωμένη απορρόφηση σιδήρου από το έντερο ή σε διατροφή φτωχή σε σίδηρο. Η μειωμένη παραγωγή αιμοσφαιρίων μπορεί να οφείλεται επίσης σε άλλες αιτίες όπως όγκοι , λευχαιμίες, λεμφώματα κτλ
• Από οξεία απώλεια ερυθρών αιμοσφαιρίων που οφείλεται σε εξωτερική αιμορραγία (τραύμα) η σε εσωτερική(ρήξη σπλήνα)
• Αναιμία λόγω αυξημένης καταστροφής των ερυθρών αιμοσφαιρίων(αιμόλυση)που μπορεί να οφείλεται στην μορφολογία των ερυθρών ή σε αυτοάνοσο αιμολυτικό νόσημα
Για σωστή διάγνωση πρέπει να έχουμε
Αναμνηστικό ιστορικό(ηλικία, εθνικότητα, διάρκεια και τύπο συμπτωμάτων, κληρονομικότητα, λήψη φαρμάκων κ.α.)
Κλινική εξέταση και έλεγχο για διάφορα σημεία και συμπτώματα όπως ωχρότητα ,χειλίτιδα ,γλωσσίτιδα, έντονη τριχόπτωση, ταχυκαρδία, ίκτερο, πονοκεφάλους, ηπατοσπληνομεγαλία, δύσπνοια, αδυναμία συγκέντρωσης,ευκολη κόπωση,κ.α. Εργαστηριακό έλεγχο αίματος, ούρων και βιοχημικών παραμέτρων
Η σωστή θεραπεία και η διάρκεια της αποφασίζεται κατόπιν αποκλειστικά από τον θεράποντα Ιατρό.
Wednesday, April 28, 2010
Thursday, August 2, 2007
ΟΙ ΚΟΛΙΚΟΙ ΣΤΑ ΒΡΕΦΗ
Όλα τα μωρά κλαίνε αφού είναι και ο μονος τρόπος για να επικοινωνήσουν μαζί μας .Τίποτα όμως δεν είναι πιο στρεσογόνο για ένα γονέα, από ένα νεογνό το οποίο δεν σταματάει να κλαίει. Ένα μωρό κλαίει, για πολλούς διαφορετικούς λόγους. Κάποιες φορές πεινάει, διψάει η νυστάζει. Κάποιες φορές θέλει να τραβήξει την προσοχή μας η είναι περισσότερο νευρικό η βαριέται. Περιστασιακά μπορεί να είναι άρρωστο η να πονάει. Συχνά το μωρό κλαίει χωρις λόγο, απλά επειδή βρίσκεται σε λίγο κακή διάθεση.
Συνήθως οι γονείς βρίσκουν τρόπο να καθησυχάσουν το μωρό όταν κλαίει αφού μαθαίνουν γρήγορα τα σήματα που εκπέμπει ,για την κάθε του ανάγκη.
Διαφορετικά μωρά ηρεμούν με διαφορετικούς τρόπους, άλλα δύσκολα και άλλα εύκολα. Ακόμη και ένα «δύσκολο» μωρό σταματά συνήθως από μόνο του χωρις να τρομοκρατήσει πολύ τους γονείς του. Μερικά όμως μωρά κλαίνε για υπερβολικά μεγάλο χρονικό διάστημα και είναι δύσκολο να ηρεμήσουν. Όταν δεν υπάρχουν αλλά συμπτώματα και η κλινική εξέταση δεν μας δίνει σημεία για κάποια πάθηση ,τότε αναφερόμαστε σε αυτό το φαινόμενο σαν «Βρεφικό Κολικό»
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Ο ορισμός του κολικού είναι αναγκαστικά λίγο υποκειμενικός βασιζόμενος στην λέξη «υπερβολικό» ,αλλά το υπερβολικό είναι διαφορετικό για τον κάθε γονέα. Για μερικούς, κλάμα περισσότερο από λίγα λεπτά είναι πολύ ενώ για άλλους μπορεί να πάρει αρκετή ώρα μέχρι να ανησυχήσουν.
Οι μελέτες λένε ότι το μέσο παιδί κλαίει 2-3 ώρες ημερησίως, γιαυτό θα έπρεπε να μιλάμε για κολικούς για κλάμα περισσότερο από 4 ώρες ημερησίως. Για πολλούς γονείς όμως 4 ώρες μπορεί να φανούν σαν αιωνιότητα από την στιγμή που γνωρίζουμε ότι και η εκτίμηση του χρόνου κλάματος δεν είναι πάντα ακριβής. Στην πραγματική διάσταση του πράγματος κολικός είναι όταν το μωρό κλαίει η φαίνεται ότι κλαίει υπερβολικά κατά τον γονέα η τους γονείς η και τους λοιπούς συγγενείς
Λίγα πράγματα στην νεογνική ηλικία είναι τόσο λίγο κατανοητά όσο οι βρεφικοί κολικοί. Κάθε εξήγηση που προσπαθούμε να δώσουμε για την αιτία των κολικών καταρρίπτεται από τις επιστημονικές μελέτες. Οι βρεφικοί κολικοί είναι ένα βασανιστικό ιατρικό πρόβλημα για το οποίο γνωρίζουμε περισσότερο τι δεν είναι παρά το τι είναι.
ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΟΛΙΚΟΥΣ
Οι γονείς περιμένουν από τον παιδίατρο να ξέρει τι ακριβώς προκαλεί τον κολικό και θέλουν να συνταγογραφήσει ένα αποτελεσματικό φάρμακο που θα λύσει το πρόβλημα. Η έντιμη εξήγηση ότι δεν υπάρχει κάτι που αποδεδειγμένα θα θεραπεύσει και θα σταματήσει το πρόβλημα εκλαμβάνεται συχνά από τους γονείς σαν αδιαφορία για την κατάσταση του παιδιού από τον παιδίατρο. Γνωρίζοντας αυτό πολλοί κατά τα άλλα εξαίρετοι γιατροί δεν λένε την αλήθεια για την αδυναμία και την άγνοια για το συγκεκριμένο πρόβλημα και προωθούν αμφίβολες και αναπόδεικτες θεωρίες ,δίνουν θεραπείες και οδηγίες χωρις αντίκρισμα, μόνο και μόνο για ψυχολογικούς λόγους.
ΠΟΝΟΣ
Είναι φυσικό να νομίζουμε ότι το παιδί με κολικό, πρέπει να έχει κάποιο είδος πόνου. Η λέξη κολικός προέρχεται από τα αρχαία ελληνικά και σημαίνει δυνατός πόνος. Από διάφορες επιστημονικές μελέτες σε σύγχρονα ερευνητικά κέντρα (ελέγχοντας εγκεφαλικά κύματα επίπεδα ορμονών και άλλες μετρήσεις διάφορων φυσιολογικών παραμέτρων) γνωρίζουμε ότι ο βρεφικός κολικός, δεν οφείλεται σε πόνο. Ενώ ο πόνος διαφαίνεται καθαρά σε άλλες επώδυνες πραγματικά διαδικασίες(πχ τρύπημα με βελόνα στις παρακεντήσεις) Αυτό που φαίνεται, κατά τις εργαστηριακές μετρήσεις σε κολικό δεν μοιάζει με πόνο, αλλά μοιάζει περισσότερο με θυμό!!!!
ΑΕΡΙΑ
Η ιδέα ότι ο κολικός οφείλεται στα αέρια, προέρχεται από την παρατήρηση ότι το παιδί με κολικό έχει παρά πολλά από αυτά και τα αποβάλει είτε από το ορθό, είτε με άφθονα ρεψίματα. Οι μελέτες όμως δείχνουν ότι το παιδί έχει αέρια επειδή έχει κολικό και όχι το αντίστροφο. Σε μελέτες που έγιναν σε παιδιά που δεν είχαν κολικούς ,δόθηκε ειδική διατροφή και ειδικά φάρμακα με σκοπό να αυξηθούν κατά πολύ τα αέρια στο στομάχι και στο έντερο. Τα παιδιά περνούσαν ένα σωρό αέρια ,χωρις να κλάψουν ιδιαιτέρως. Σε άλλες μελέτες που έγιναν με φάρμακα που μειώνουν τα αέρια, δεν βρέθηκε σχεδόν διαφορά, από τα παιδιά που δεν πήραν φάρμακο. Σήμερα πιστεύουμε ότι τα παιδία που κλαίνε, καταπίνουν περισσότερο αέρα όταν κλαίνε και αυτός ο αέρας κάποτε πρέπει να βγει. Ο κολικός εξηγεί τα αέρια και όχι τα αέρια τον κολικό
ΑΛΛΕΡΓΙΑ ΣΤΟ ΓΑΛΑ
Ένα γαστρεντερολογικό πρόβλημα, που έχει κάποια σχέση με τους κολικούς του βρέφους. Αυτή η σχέση είναι πολύ μικρή και υπάρχει σε μια μικρή μειονότητα βρεφών .Τα μωρά με αλλεργία στο γάλα ,συνήθως εκδηλώνουν συμπτώματα της αλλεργίας, σε λίγο χρονικό διάστημα. Τα συμπτώματα είναι διάρροιες ,αίμα στα κόπρανα, εμετοί , αναγωγές , έκζεμα και ανεπαρκής ανάπτυξη. Εδώ η αρχική θεραπεία, είναι το πέρασμα σε υποαλλεργικό γάλα.
ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Άλλες γαστρεντερολογικές παθήσεις που συχνά ταυτίζονται με κολικούς
είναι η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, η δυσανεξία στην λακτόζη και η δυσκοιλιότητα. Έχουν ιδιαίτερα συμπτώματα και έτσι είναι σχετικά εύκολη η αναγνώριση τους και η αντιμετώπιση τους .
ΤΑΜΠΕΡΑΜΕΝΤΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ
Παλαιά υπήρχαν κάποιες θεωρίες για τους κολικούς που υποστήριζαν ότι ο κολικός είναι πρώιμη έκφραση- εκδήλωση ,μιας δύσκολης προσωπικότητας. Έτσι έγιναν πολλές μελέτες σε παιδία με ιστορικό κολικών, όταν πλέον είχαν μεγαλώσει. Δεν βρέθηκε ποτέ, καμία συσχέτιση μεταξύ κολικού και εξυπνάδας, προσωπικότητας, νεανικής εγκληματικότητας , επιτυχίας σε σπουδές , η γενικά με διάφορες ψυχολογικές διαταραχές. Συμπερασματικά οι κολικοί δεν έχουν καμία σχέση, με την ψυχολογία.
ΝΕΥΡΟΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΘΕΩΡΙΑ
Είναι η θεωρία που στηρίζεται όλο και περισσότερο, παρ όλο που είναι και η λιγότερο γνωστή ,μέχρι τώρα έχει αρκετά λογική και επιστημονική βάση. Θεωρεί τους κολικούς σαν ένα φαινόμενο νευρολογικής ανωριμότητας.
Έχει παρατηρηθεί ότι τα παιδία με συχνούς κολικούς, είναι περισσότερο ευερέθιστα από ότι αλλά παιδιά .Όταν εκνευριστούν κατά κάποιο τρόπο χρειάζονται πάρα πολύ χρόνο για να επανέλθουν, στην κατάσταση ηρεμίας.
Ο έλεγχος της κατάστασης, είναι μια νευροαναπτυξιακή δεξιότητα που είναι σχετικά ανώριμη, σε αυτά τα παιδιά. Είναι η ικανότητα ενός ατόμου να διατηρεί την ιδανική πνευματική κατάσταση(πχ το να παραμένει ξύπνιο και σε εγρήγορση η να κοιμάται βαθιά και ήρεμα )και να περνά με ευκολία από μια «δυσάρεστη» θέση σε μια πιο «ευνοϊκή και ευχάριστη»(πχ όταν νυστάζει προσπαθεί να κοιμηθεί) Αυτή η ικανότητα ,βελτιώνεται όπως και η μνήμη ,η ομιλία με την πάροδο του χρόνου Οι ενήλικες είναι καλύτεροι σε αυτό από ότι τα παιδιά. Τα μεγαλύτερα παιδιά είναι καλύτερα από ότι τα μικρότερα. Μερικά νεογνά είναι καλύτερα σε αυτό από αλλά νεογνά
Η νευροαναπτυξιακή θεωρία υποστηρίζεται από διάφορες παρατηρήσεις. Η πρώτη παρατήρηση είναι ότι τα μωρά ξεπερνάνε τους κολικούς συνήθως μετά τον 4-5 μήνα
Η δεύτερη παρατήρηση είναι ότι τρόποι που χρησιμοποιούνται για να ηρεμήσει ένα παιδί ,έχουν ένα μεγάλο ποσοστό ερεθίσματος(πχ κούνημα ,τραγούδι, αλλαγή πάνας, τάισμα κτλ)δεν είναι και τόσο αποτελεσματικοί σε παιδία με κολικό. Σε αντίθεση τρόποι καθησυχασμού με μειωμένα ερεθίσματα (ένας μονότονος ήχος, ήπιο κούνημα σε σκοτεινό δωμάτιο)έχουν περισσότερη επιτυχία.
Άλλοι πολύ παλαιοί τρόποι αντιμετώπισης των κολικών πλήρεις σοβαρών παρενεργειών όπως η χορήγηση ηρεμιστικών η όπως η χορήγηση αλκοολούχων ποτών έστω και σε πολύ μικρές ποσότητες νομίζω ότι δεν αξίζουν να συζητηθούν καν
ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ
Όπως ανέφερα και παραπάνω γνωρίζουμε παρά πολλά για το τι δεν είναι κολικός. Γνωρίζουμε λιγότερα ,για το τι είναι και τι να κάνουμε γιαυτο το φαινόμενο. Λίγα παιδιά που στην αρχή φαίνεται ότι έχουν κολικό αργότερα θα φανεί ότι έχουν δυσκοιλιότητα ,δυσανεξία στην λακτόζη η αλλεργία στο γάλα της αγελάδας. Αυτό θα το διαπιστώσει εύκολα ο παιδίατρος σας με τον καιρό. Δεν χρειάζεται να σκεφτόμαστε διαγνώσεις, πριν να έχουν καθαρή συμπτωματολογία. Το σημαντικό είναι να μην γίνονται ενέργειες που πιθανά βλάπτουν το παιδί η δίνουν ψεύτικες ελπίδες.
Εσείς σαν γονείς θα συμβουλεύεστε πάντα και μόνο τον παιδίατρο σας, ο οποίος θα εξετάζει το παιδί ψάχνοντας τυχόν αλλά προβλήματα, αξιολογώντας τα ευρήματα από την κλινική εξέταση.
Οι κολικοί δεν είναι συνδεδεμένοι με καμία περαιτέρω , φυσική η ψυχική πάθηση
Καλό είναι να γίνεται συζήτηση με άλλους γονείς, που έχουν αντιμετωπίσει παρόμοιο πρόβλημα.
Δίνετε και στον εαυτό σας κάποιο ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ πότε-πότε ,για να γλιτώσετε από τα κλάματα, αφήνοντας το παιδί σε κάποιο κοντινό συγγενή η σε αξιόπιστη baby sitter.
Στο τέλος να γνωρίζετε ότι υπάρχει πάντα «φως στο τούνελ» γιατί έτσι και αλλιώς, οι κολικοί αρχίζουν σε ηλικία μερικών εβδομάδων και σταματάνε συνήθως στον 4ο-5ο μήνα. Εάν δεν υπάρχει κάποιο άλλο ιατρικό εύρημα ,το παιδί θα συνεχίσει να μεγαλώνει ,χωρις πρόβλημα.
Συνήθως οι γονείς βρίσκουν τρόπο να καθησυχάσουν το μωρό όταν κλαίει αφού μαθαίνουν γρήγορα τα σήματα που εκπέμπει ,για την κάθε του ανάγκη.
Διαφορετικά μωρά ηρεμούν με διαφορετικούς τρόπους, άλλα δύσκολα και άλλα εύκολα. Ακόμη και ένα «δύσκολο» μωρό σταματά συνήθως από μόνο του χωρις να τρομοκρατήσει πολύ τους γονείς του. Μερικά όμως μωρά κλαίνε για υπερβολικά μεγάλο χρονικό διάστημα και είναι δύσκολο να ηρεμήσουν. Όταν δεν υπάρχουν αλλά συμπτώματα και η κλινική εξέταση δεν μας δίνει σημεία για κάποια πάθηση ,τότε αναφερόμαστε σε αυτό το φαινόμενο σαν «Βρεφικό Κολικό»
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Ο ορισμός του κολικού είναι αναγκαστικά λίγο υποκειμενικός βασιζόμενος στην λέξη «υπερβολικό» ,αλλά το υπερβολικό είναι διαφορετικό για τον κάθε γονέα. Για μερικούς, κλάμα περισσότερο από λίγα λεπτά είναι πολύ ενώ για άλλους μπορεί να πάρει αρκετή ώρα μέχρι να ανησυχήσουν.
Οι μελέτες λένε ότι το μέσο παιδί κλαίει 2-3 ώρες ημερησίως, γιαυτό θα έπρεπε να μιλάμε για κολικούς για κλάμα περισσότερο από 4 ώρες ημερησίως. Για πολλούς γονείς όμως 4 ώρες μπορεί να φανούν σαν αιωνιότητα από την στιγμή που γνωρίζουμε ότι και η εκτίμηση του χρόνου κλάματος δεν είναι πάντα ακριβής. Στην πραγματική διάσταση του πράγματος κολικός είναι όταν το μωρό κλαίει η φαίνεται ότι κλαίει υπερβολικά κατά τον γονέα η τους γονείς η και τους λοιπούς συγγενείς
Λίγα πράγματα στην νεογνική ηλικία είναι τόσο λίγο κατανοητά όσο οι βρεφικοί κολικοί. Κάθε εξήγηση που προσπαθούμε να δώσουμε για την αιτία των κολικών καταρρίπτεται από τις επιστημονικές μελέτες. Οι βρεφικοί κολικοί είναι ένα βασανιστικό ιατρικό πρόβλημα για το οποίο γνωρίζουμε περισσότερο τι δεν είναι παρά το τι είναι.
ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΟΛΙΚΟΥΣ
Οι γονείς περιμένουν από τον παιδίατρο να ξέρει τι ακριβώς προκαλεί τον κολικό και θέλουν να συνταγογραφήσει ένα αποτελεσματικό φάρμακο που θα λύσει το πρόβλημα. Η έντιμη εξήγηση ότι δεν υπάρχει κάτι που αποδεδειγμένα θα θεραπεύσει και θα σταματήσει το πρόβλημα εκλαμβάνεται συχνά από τους γονείς σαν αδιαφορία για την κατάσταση του παιδιού από τον παιδίατρο. Γνωρίζοντας αυτό πολλοί κατά τα άλλα εξαίρετοι γιατροί δεν λένε την αλήθεια για την αδυναμία και την άγνοια για το συγκεκριμένο πρόβλημα και προωθούν αμφίβολες και αναπόδεικτες θεωρίες ,δίνουν θεραπείες και οδηγίες χωρις αντίκρισμα, μόνο και μόνο για ψυχολογικούς λόγους.
ΠΟΝΟΣ
Είναι φυσικό να νομίζουμε ότι το παιδί με κολικό, πρέπει να έχει κάποιο είδος πόνου. Η λέξη κολικός προέρχεται από τα αρχαία ελληνικά και σημαίνει δυνατός πόνος. Από διάφορες επιστημονικές μελέτες σε σύγχρονα ερευνητικά κέντρα (ελέγχοντας εγκεφαλικά κύματα επίπεδα ορμονών και άλλες μετρήσεις διάφορων φυσιολογικών παραμέτρων) γνωρίζουμε ότι ο βρεφικός κολικός, δεν οφείλεται σε πόνο. Ενώ ο πόνος διαφαίνεται καθαρά σε άλλες επώδυνες πραγματικά διαδικασίες(πχ τρύπημα με βελόνα στις παρακεντήσεις) Αυτό που φαίνεται, κατά τις εργαστηριακές μετρήσεις σε κολικό δεν μοιάζει με πόνο, αλλά μοιάζει περισσότερο με θυμό!!!!
ΑΕΡΙΑ
Η ιδέα ότι ο κολικός οφείλεται στα αέρια, προέρχεται από την παρατήρηση ότι το παιδί με κολικό έχει παρά πολλά από αυτά και τα αποβάλει είτε από το ορθό, είτε με άφθονα ρεψίματα. Οι μελέτες όμως δείχνουν ότι το παιδί έχει αέρια επειδή έχει κολικό και όχι το αντίστροφο. Σε μελέτες που έγιναν σε παιδιά που δεν είχαν κολικούς ,δόθηκε ειδική διατροφή και ειδικά φάρμακα με σκοπό να αυξηθούν κατά πολύ τα αέρια στο στομάχι και στο έντερο. Τα παιδιά περνούσαν ένα σωρό αέρια ,χωρις να κλάψουν ιδιαιτέρως. Σε άλλες μελέτες που έγιναν με φάρμακα που μειώνουν τα αέρια, δεν βρέθηκε σχεδόν διαφορά, από τα παιδιά που δεν πήραν φάρμακο. Σήμερα πιστεύουμε ότι τα παιδία που κλαίνε, καταπίνουν περισσότερο αέρα όταν κλαίνε και αυτός ο αέρας κάποτε πρέπει να βγει. Ο κολικός εξηγεί τα αέρια και όχι τα αέρια τον κολικό
ΑΛΛΕΡΓΙΑ ΣΤΟ ΓΑΛΑ
Ένα γαστρεντερολογικό πρόβλημα, που έχει κάποια σχέση με τους κολικούς του βρέφους. Αυτή η σχέση είναι πολύ μικρή και υπάρχει σε μια μικρή μειονότητα βρεφών .Τα μωρά με αλλεργία στο γάλα ,συνήθως εκδηλώνουν συμπτώματα της αλλεργίας, σε λίγο χρονικό διάστημα. Τα συμπτώματα είναι διάρροιες ,αίμα στα κόπρανα, εμετοί , αναγωγές , έκζεμα και ανεπαρκής ανάπτυξη. Εδώ η αρχική θεραπεία, είναι το πέρασμα σε υποαλλεργικό γάλα.
ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Άλλες γαστρεντερολογικές παθήσεις που συχνά ταυτίζονται με κολικούς
είναι η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, η δυσανεξία στην λακτόζη και η δυσκοιλιότητα. Έχουν ιδιαίτερα συμπτώματα και έτσι είναι σχετικά εύκολη η αναγνώριση τους και η αντιμετώπιση τους .
ΤΑΜΠΕΡΑΜΕΝΤΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ
Παλαιά υπήρχαν κάποιες θεωρίες για τους κολικούς που υποστήριζαν ότι ο κολικός είναι πρώιμη έκφραση- εκδήλωση ,μιας δύσκολης προσωπικότητας. Έτσι έγιναν πολλές μελέτες σε παιδία με ιστορικό κολικών, όταν πλέον είχαν μεγαλώσει. Δεν βρέθηκε ποτέ, καμία συσχέτιση μεταξύ κολικού και εξυπνάδας, προσωπικότητας, νεανικής εγκληματικότητας , επιτυχίας σε σπουδές , η γενικά με διάφορες ψυχολογικές διαταραχές. Συμπερασματικά οι κολικοί δεν έχουν καμία σχέση, με την ψυχολογία.
ΝΕΥΡΟΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΘΕΩΡΙΑ
Είναι η θεωρία που στηρίζεται όλο και περισσότερο, παρ όλο που είναι και η λιγότερο γνωστή ,μέχρι τώρα έχει αρκετά λογική και επιστημονική βάση. Θεωρεί τους κολικούς σαν ένα φαινόμενο νευρολογικής ανωριμότητας.
Έχει παρατηρηθεί ότι τα παιδία με συχνούς κολικούς, είναι περισσότερο ευερέθιστα από ότι αλλά παιδιά .Όταν εκνευριστούν κατά κάποιο τρόπο χρειάζονται πάρα πολύ χρόνο για να επανέλθουν, στην κατάσταση ηρεμίας.
Ο έλεγχος της κατάστασης, είναι μια νευροαναπτυξιακή δεξιότητα που είναι σχετικά ανώριμη, σε αυτά τα παιδιά. Είναι η ικανότητα ενός ατόμου να διατηρεί την ιδανική πνευματική κατάσταση(πχ το να παραμένει ξύπνιο και σε εγρήγορση η να κοιμάται βαθιά και ήρεμα )και να περνά με ευκολία από μια «δυσάρεστη» θέση σε μια πιο «ευνοϊκή και ευχάριστη»(πχ όταν νυστάζει προσπαθεί να κοιμηθεί) Αυτή η ικανότητα ,βελτιώνεται όπως και η μνήμη ,η ομιλία με την πάροδο του χρόνου Οι ενήλικες είναι καλύτεροι σε αυτό από ότι τα παιδιά. Τα μεγαλύτερα παιδιά είναι καλύτερα από ότι τα μικρότερα. Μερικά νεογνά είναι καλύτερα σε αυτό από αλλά νεογνά
Η νευροαναπτυξιακή θεωρία υποστηρίζεται από διάφορες παρατηρήσεις. Η πρώτη παρατήρηση είναι ότι τα μωρά ξεπερνάνε τους κολικούς συνήθως μετά τον 4-5 μήνα
Η δεύτερη παρατήρηση είναι ότι τρόποι που χρησιμοποιούνται για να ηρεμήσει ένα παιδί ,έχουν ένα μεγάλο ποσοστό ερεθίσματος(πχ κούνημα ,τραγούδι, αλλαγή πάνας, τάισμα κτλ)δεν είναι και τόσο αποτελεσματικοί σε παιδία με κολικό. Σε αντίθεση τρόποι καθησυχασμού με μειωμένα ερεθίσματα (ένας μονότονος ήχος, ήπιο κούνημα σε σκοτεινό δωμάτιο)έχουν περισσότερη επιτυχία.
Άλλοι πολύ παλαιοί τρόποι αντιμετώπισης των κολικών πλήρεις σοβαρών παρενεργειών όπως η χορήγηση ηρεμιστικών η όπως η χορήγηση αλκοολούχων ποτών έστω και σε πολύ μικρές ποσότητες νομίζω ότι δεν αξίζουν να συζητηθούν καν
ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ
Όπως ανέφερα και παραπάνω γνωρίζουμε παρά πολλά για το τι δεν είναι κολικός. Γνωρίζουμε λιγότερα ,για το τι είναι και τι να κάνουμε γιαυτο το φαινόμενο. Λίγα παιδιά που στην αρχή φαίνεται ότι έχουν κολικό αργότερα θα φανεί ότι έχουν δυσκοιλιότητα ,δυσανεξία στην λακτόζη η αλλεργία στο γάλα της αγελάδας. Αυτό θα το διαπιστώσει εύκολα ο παιδίατρος σας με τον καιρό. Δεν χρειάζεται να σκεφτόμαστε διαγνώσεις, πριν να έχουν καθαρή συμπτωματολογία. Το σημαντικό είναι να μην γίνονται ενέργειες που πιθανά βλάπτουν το παιδί η δίνουν ψεύτικες ελπίδες.
Εσείς σαν γονείς θα συμβουλεύεστε πάντα και μόνο τον παιδίατρο σας, ο οποίος θα εξετάζει το παιδί ψάχνοντας τυχόν αλλά προβλήματα, αξιολογώντας τα ευρήματα από την κλινική εξέταση.
Οι κολικοί δεν είναι συνδεδεμένοι με καμία περαιτέρω , φυσική η ψυχική πάθηση
Καλό είναι να γίνεται συζήτηση με άλλους γονείς, που έχουν αντιμετωπίσει παρόμοιο πρόβλημα.
Δίνετε και στον εαυτό σας κάποιο ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ πότε-πότε ,για να γλιτώσετε από τα κλάματα, αφήνοντας το παιδί σε κάποιο κοντινό συγγενή η σε αξιόπιστη baby sitter.
Στο τέλος να γνωρίζετε ότι υπάρχει πάντα «φως στο τούνελ» γιατί έτσι και αλλιώς, οι κολικοί αρχίζουν σε ηλικία μερικών εβδομάδων και σταματάνε συνήθως στον 4ο-5ο μήνα. Εάν δεν υπάρχει κάποιο άλλο ιατρικό εύρημα ,το παιδί θα συνεχίσει να μεγαλώνει ,χωρις πρόβλημα.
Thursday, May 17, 2007
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΔΕΝ ΤΡΩΕΙ
Είναι φυσιολογικό σε ένα παιδί ηλικίας 1-5 ετών, να μειωθεί η όρεξη για φαγητό.
Πιθανά θα σας φαίνεται σαν το παιδί να μην τρώει ποτέ αρκετά, να μην είναι ποτέ πεινασμένο η να μην θέλει να βάλει τίποτε στο στόμα του, εκτός αν το ταΐσετε εσείς.
Παρ όλα αυτά όμως, είναι αρκετά ζωηρό, με μεγάλη ενεργητικότητα και μεγαλώνει κανονικά, για την ηλικία του.
Ποια είναι η αιτία:
Μεταξύ του 1ου-5ου έτους τα περισσότερα παιδιά φυσιολογικά παίρνουν 2-2,5κιλα κάθε χρόνο. Είναι φορές που μπορεί σε διάστημα 4-5 μηνών, να μην πάρουν καθόλου βάρος. Επειδή δεν μεγαλώνουν τόσο γρήγορα ,σε αυτή την περίοδο της ζωής τους, χρειάζονται λιγότερες θερμίδες και έτσι τρώνε και πιο λίγο. Αυτό μπορούμε να το ονομάσουμε «φυσιολογική ανορεξία». Το πόσο θα φάει ένα παιδί ελέγχεται από το κέντρο της όρεξης στον εγκέφαλο. τα παιδιά τρώνε όσο χρειάζονται, για την ανάπτυξη και την ενεργητικότητα τους.
Πολλοί γονείς πιέζουν το παιδί τους ,γιανά φάει περισσότερο από όσο χρειάζεται, θεωρώντας ότι έτσι πρέπει , για να μην αρρωστήσει το παιδί. Αυτό είναι λάθος όμως και η πίεση για φαγητό, μειώνει περισσότερο την όρεξη του παιδιού.
Πόσο καιρό θα κρατήσει αυτό:
Η όρεξη του παιδιού θα αυξηθεί καθώς το παιδί μεγαλώνει και θα χρειάζεται περισσότερο φαγητό.
Πως μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί:
Εμπιστευθείτε το κέντρο έλεγχου της όρεξης ,που υπάρχει στον εγκέφαλο του παιδιού σας. Αυτό θα κανονίσει τις θερμίδες για την επαρκή ανάπτυξη .Η υποχρέωση των γονέων είναι να παρέχουν στο παιδί σωστά και ισορροπημένα γεύματα. Εάν το παιδί πεινάει θα φάει. Εάν όχι θα είναι πεινασμένο στο επόμενο γεύμα .
Μην φορτώνετε το παιδί με άχρηστα σνάκς (πατατάκια, γαριδάκια ,μπισκότα ,τσίχλες καραμέλες ,γλειφιτζούρια, χυμούς) μεταξύ των κυρίων γευμάτων. Αν διψά προτιμήστε το νερο παρά τα αναψυκτικά και τους διάφορους συσκευασμένους χυμούς.
Μην ταΐζετε το παιδί ,εάν είναι ικανό να φάει μόνο του.
Τάισμα με το ζόρι είναι η κύρια αιτία για δύσκολες αναπόφευκτες, καταστάσεις.
Μην δίνετε γάλα πάνω από δυο ποτήρια ημερησίως.
Σερβίρετε στο παιδί μικρή ποσότητα φαγητού και σε μεγάλο πιάτο.(λιγότερο από αυτό που πιστεύετε ότι θα φάει).
Δώστε κάποιο συμπλήρωμα βιταμινών. Κάντε την ώρα του γεύματος ευχάριστη.
Μην συζητάτε ποτέ για το πόσο λίγο τρώει, ότι δεν θα μεγαλώσει κτλ .
Μην παρακαλείτε το παιδί, να φάει περισσότερο.
Μην αφήνετε το παιδί να τρώει μόνο του , μετά που έχουν τελειώσει
όλοι και έχουν σηκωθεί από το τραπέζι.
Συνηθισμένα λάθη είναι :
Να γίνεται αναφορά σε αλλά παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα
Να προσπαθούμε να ταΐσομε το παιδί ενώ κοιμάται
Να του λέμε «δεν τρως άρα δεν με αγαπάς» η δεν σε αγαπάμε αφού δεν τρως
το φαΐ σου.
Να το τιμωρούμε με οποιοδήποτε τρόπο, επειδή δεν έφαγε.
Να προσπαθούμε να φάει κάτι, το οποίο απεχθάνεται ξεκάθαρα.
Επικοινωνούμε με τον παιδίατρο όταν:
Το παιδί έχει χάσει βάρος
Δεν πήρε βάρος τους τελευταίους 7 μήνες
Είναι ανόρεκτο και φαίνεται άρρωστο
Κάνει εμετό με συγκεκριμένες τροφές.
Πιθανά θα σας φαίνεται σαν το παιδί να μην τρώει ποτέ αρκετά, να μην είναι ποτέ πεινασμένο η να μην θέλει να βάλει τίποτε στο στόμα του, εκτός αν το ταΐσετε εσείς.
Παρ όλα αυτά όμως, είναι αρκετά ζωηρό, με μεγάλη ενεργητικότητα και μεγαλώνει κανονικά, για την ηλικία του.
Ποια είναι η αιτία:
Μεταξύ του 1ου-5ου έτους τα περισσότερα παιδιά φυσιολογικά παίρνουν 2-2,5κιλα κάθε χρόνο. Είναι φορές που μπορεί σε διάστημα 4-5 μηνών, να μην πάρουν καθόλου βάρος. Επειδή δεν μεγαλώνουν τόσο γρήγορα ,σε αυτή την περίοδο της ζωής τους, χρειάζονται λιγότερες θερμίδες και έτσι τρώνε και πιο λίγο. Αυτό μπορούμε να το ονομάσουμε «φυσιολογική ανορεξία». Το πόσο θα φάει ένα παιδί ελέγχεται από το κέντρο της όρεξης στον εγκέφαλο. τα παιδιά τρώνε όσο χρειάζονται, για την ανάπτυξη και την ενεργητικότητα τους.
Πολλοί γονείς πιέζουν το παιδί τους ,γιανά φάει περισσότερο από όσο χρειάζεται, θεωρώντας ότι έτσι πρέπει , για να μην αρρωστήσει το παιδί. Αυτό είναι λάθος όμως και η πίεση για φαγητό, μειώνει περισσότερο την όρεξη του παιδιού.
Πόσο καιρό θα κρατήσει αυτό:
Η όρεξη του παιδιού θα αυξηθεί καθώς το παιδί μεγαλώνει και θα χρειάζεται περισσότερο φαγητό.
Πως μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί:
Εμπιστευθείτε το κέντρο έλεγχου της όρεξης ,που υπάρχει στον εγκέφαλο του παιδιού σας. Αυτό θα κανονίσει τις θερμίδες για την επαρκή ανάπτυξη .Η υποχρέωση των γονέων είναι να παρέχουν στο παιδί σωστά και ισορροπημένα γεύματα. Εάν το παιδί πεινάει θα φάει. Εάν όχι θα είναι πεινασμένο στο επόμενο γεύμα .
Μην φορτώνετε το παιδί με άχρηστα σνάκς (πατατάκια, γαριδάκια ,μπισκότα ,τσίχλες καραμέλες ,γλειφιτζούρια, χυμούς) μεταξύ των κυρίων γευμάτων. Αν διψά προτιμήστε το νερο παρά τα αναψυκτικά και τους διάφορους συσκευασμένους χυμούς.
Μην ταΐζετε το παιδί ,εάν είναι ικανό να φάει μόνο του.
Τάισμα με το ζόρι είναι η κύρια αιτία για δύσκολες αναπόφευκτες, καταστάσεις.
Μην δίνετε γάλα πάνω από δυο ποτήρια ημερησίως.
Σερβίρετε στο παιδί μικρή ποσότητα φαγητού και σε μεγάλο πιάτο.(λιγότερο από αυτό που πιστεύετε ότι θα φάει).
Δώστε κάποιο συμπλήρωμα βιταμινών. Κάντε την ώρα του γεύματος ευχάριστη.
Μην συζητάτε ποτέ για το πόσο λίγο τρώει, ότι δεν θα μεγαλώσει κτλ .
Μην παρακαλείτε το παιδί, να φάει περισσότερο.
Μην αφήνετε το παιδί να τρώει μόνο του , μετά που έχουν τελειώσει
όλοι και έχουν σηκωθεί από το τραπέζι.
Συνηθισμένα λάθη είναι :
Να γίνεται αναφορά σε αλλά παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα
Να προσπαθούμε να ταΐσομε το παιδί ενώ κοιμάται
Να του λέμε «δεν τρως άρα δεν με αγαπάς» η δεν σε αγαπάμε αφού δεν τρως
το φαΐ σου.
Να το τιμωρούμε με οποιοδήποτε τρόπο, επειδή δεν έφαγε.
Να προσπαθούμε να φάει κάτι, το οποίο απεχθάνεται ξεκάθαρα.
Επικοινωνούμε με τον παιδίατρο όταν:
Το παιδί έχει χάσει βάρος
Δεν πήρε βάρος τους τελευταίους 7 μήνες
Είναι ανόρεκτο και φαίνεται άρρωστο
Κάνει εμετό με συγκεκριμένες τροφές.
Thursday, May 3, 2007
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ, ΛΕΕΙ
Αγαπητέ Μπαμπά και Αγαπητή Μαμά
· Μην μου κάνετε όλα τα χατίρια. Ξέρω πολύ καλά ότι δεν πρέπει να έχω , όλα όσα ζητάω. Απλά, σας δοκιμάζω.
· Μην φοβάστε να είστε ανυποχώρητοι και αυστηροί , μαζί μου . Το προτιμώ. Με κάνει να αισθάνομαι ασφαλής.
· Μην με αφήσετε να αποκτήσω κακές συνήθειες. Βασίζομαι σε εσάς, ότι θα τις ανακαλύψετε, στην αρχή τους.
· Μην με κάνετε να αισθάνομαι μικρότερο από ότι είμαι, γιατί αυτό θα με κάνει να συμπεριφέρομαι ανόητα,
προσπαθώντας να κάνω σαν μεγαλύτερο παιδί.
· Μην μου κάνετε παρατηρήσεις μπροστά σε κόσμο, εάν μπορείτε να το αποφύγετε.
· Μην με κάνετε να αισθάνομαι ότι τα λάθη μου, είναι αδυναμίες. Αυτό ανατρέπει τις αξίες μου.
· Μην με προστατεύετε από τις συνέπειες. Χρειάζεται να μάθω και τον οδυνηρό τρόπο, μερικές φορές.
· Μην ανησυχείτε τόσο όταν λέω ΄΄Σας μισώ΄΄. Δεν μισώ εσάς, αλλά την δύναμη σας ,να μου αλλάζετε τα σχέδια.
· Μην παίρνετε τόσο σοβαρά ,τις μικρές μου αδιαθεσίες. Μερικές φορές δημιουργούνται, για να έχω την προσοχή σας.
· Μην μου γκρινιάζετε. Εάν το κάνετε, θα πρέπει να προστατέψω τον εαυτό μου, κάνοντας τον κουφό.
· Μην ξεχνάτε ότι δεν μπορώ να εξηγώ τα πράγματα , όπως θα ήθελα , γιαυτό δεν είμαι πάντα ακριβής.
· Μην με βάζετε στο περιθώριο, όταν σας ρωτάω πράγματα. Αν το κάνετε θα δείτε ότι θα σταματήσω να ρωτάω
και θα ψάχνω πληροφορίες αλλού.
· Μην είστε ασυνεπείς. Με μπερδεύει και με κάνει να χάνω την εμπιστοσύνη απέναντι σας.
· Μην μου λέτε ότι οι φόβοι μου είναι ανόητοι. Είναι πραγματικοί για μένα και μπορείτε να κάνετε πολλά,
για να με καθησυχάσετε, αν προσπαθήσετε να καταλάβετε.
· Μην υπαινίσσεστε ότι είστε τέλειοι και αλάθητοι. Με πληγώνει και με απογοητεύει όταν μαθαίνω ,ότι δεν είστε.
· Μην σκεφτείτε ότι μειώνει την αξιοπρέπεια σας ,το να μου ζητήσετε συγνώμη. Μια ειλικρινής συγνώμη , με κάνει να
αισθάνομαι εκπληκτική τρυφερότητα, απέναντι σας .
· Μην ξεχνάτε ότι μου αρέσει να πειραματίζομαι. Δεν μπορώ χωρις αυτό . Γιαυτό σας παρακαλώ, να το λάβετε υπόψιν σας.
Πάντα εντός ορίων.
· Μην ξεχνάτε πόσο γρήγορα μεγαλώνω. Πρέπει να είναι πολύ δύσκολο για εσάς να κρατήσετε τους ρυθμούς μου , αλλά
προσπαθήστε, σας παρακαλώ.
· Μην ξεχνάτε ότι δεν μεγαλώνω χωρις πολύ αγάπη και κατανόηση.
· Παρακαλώ, διατηρηθείτε ασφαλείς , υγιείς και σε φόρμα. Σας χρειάζομαι και σας αγαπώ.
Το παιδί σας
(Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύτηκε την 26 Μαρτίου το 1988 στην εφημερίδα “New York Times”. Ο συγγραφέας είναι άγνωστος.)
· Μην μου κάνετε όλα τα χατίρια. Ξέρω πολύ καλά ότι δεν πρέπει να έχω , όλα όσα ζητάω. Απλά, σας δοκιμάζω.
· Μην φοβάστε να είστε ανυποχώρητοι και αυστηροί , μαζί μου . Το προτιμώ. Με κάνει να αισθάνομαι ασφαλής.
· Μην με αφήσετε να αποκτήσω κακές συνήθειες. Βασίζομαι σε εσάς, ότι θα τις ανακαλύψετε, στην αρχή τους.
· Μην με κάνετε να αισθάνομαι μικρότερο από ότι είμαι, γιατί αυτό θα με κάνει να συμπεριφέρομαι ανόητα,
προσπαθώντας να κάνω σαν μεγαλύτερο παιδί.
· Μην μου κάνετε παρατηρήσεις μπροστά σε κόσμο, εάν μπορείτε να το αποφύγετε.
· Μην με κάνετε να αισθάνομαι ότι τα λάθη μου, είναι αδυναμίες. Αυτό ανατρέπει τις αξίες μου.
· Μην με προστατεύετε από τις συνέπειες. Χρειάζεται να μάθω και τον οδυνηρό τρόπο, μερικές φορές.
· Μην ανησυχείτε τόσο όταν λέω ΄΄Σας μισώ΄΄. Δεν μισώ εσάς, αλλά την δύναμη σας ,να μου αλλάζετε τα σχέδια.
· Μην παίρνετε τόσο σοβαρά ,τις μικρές μου αδιαθεσίες. Μερικές φορές δημιουργούνται, για να έχω την προσοχή σας.
· Μην μου γκρινιάζετε. Εάν το κάνετε, θα πρέπει να προστατέψω τον εαυτό μου, κάνοντας τον κουφό.
· Μην ξεχνάτε ότι δεν μπορώ να εξηγώ τα πράγματα , όπως θα ήθελα , γιαυτό δεν είμαι πάντα ακριβής.
· Μην με βάζετε στο περιθώριο, όταν σας ρωτάω πράγματα. Αν το κάνετε θα δείτε ότι θα σταματήσω να ρωτάω
και θα ψάχνω πληροφορίες αλλού.
· Μην είστε ασυνεπείς. Με μπερδεύει και με κάνει να χάνω την εμπιστοσύνη απέναντι σας.
· Μην μου λέτε ότι οι φόβοι μου είναι ανόητοι. Είναι πραγματικοί για μένα και μπορείτε να κάνετε πολλά,
για να με καθησυχάσετε, αν προσπαθήσετε να καταλάβετε.
· Μην υπαινίσσεστε ότι είστε τέλειοι και αλάθητοι. Με πληγώνει και με απογοητεύει όταν μαθαίνω ,ότι δεν είστε.
· Μην σκεφτείτε ότι μειώνει την αξιοπρέπεια σας ,το να μου ζητήσετε συγνώμη. Μια ειλικρινής συγνώμη , με κάνει να
αισθάνομαι εκπληκτική τρυφερότητα, απέναντι σας .
· Μην ξεχνάτε ότι μου αρέσει να πειραματίζομαι. Δεν μπορώ χωρις αυτό . Γιαυτό σας παρακαλώ, να το λάβετε υπόψιν σας.
Πάντα εντός ορίων.
· Μην ξεχνάτε πόσο γρήγορα μεγαλώνω. Πρέπει να είναι πολύ δύσκολο για εσάς να κρατήσετε τους ρυθμούς μου , αλλά
προσπαθήστε, σας παρακαλώ.
· Μην ξεχνάτε ότι δεν μεγαλώνω χωρις πολύ αγάπη και κατανόηση.
· Παρακαλώ, διατηρηθείτε ασφαλείς , υγιείς και σε φόρμα. Σας χρειάζομαι και σας αγαπώ.
Το παιδί σας
(Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύτηκε την 26 Μαρτίου το 1988 στην εφημερίδα “New York Times”. Ο συγγραφέας είναι άγνωστος.)
Tuesday, April 24, 2007
ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ
Ο ήλιος είναι ένας καλός φίλος των παιδιών, διότι συντελεί στην ασβεστοποίηση των οστών, ενεργοποιώντας την βιταμίνη D, που υπάρχει στο δέρμα. Στα μικρά παιδιά θεωρείται αρκετή, η έκθεση του προσώπου και των χεριών στον ήλιο , για δυο ώρες την εβδομάδα.
Όμως η έκθεση στον Ελληνικό ήλιο και κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες, μπορεί να είναι αρκετά βλαβερή ,για το ευαίσθητο δέρμα, των μικρών παιδιών .
Επιβάλλεται λοιπόν, σωστή προστασία ,των παιδιών από τον ήλιο ,που θα αποτελεί και προληπτική προφύλαξη, ενάντια στους καρκίνους του δέρματος, οι οποίοι είναι στενά συνδεδεμένοι, με την συνολική διάρκεια έκθεσης , κατά την νεαρή ηλικία και με τα ηλιακά εγκαύματα, που πιθανά έχει υποστεί το δέρμα. Το ρίσκο έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια , λόγω της τρύπας του όζοντος.
Οι ηλιακές ακτίνες είναι οι υπεριώδεις (UVA ,UVB , UVC) και οι υπέρυθρες .
Κυρίως οι υπεριώδεις Α, φθάνουν στα βαθύτερα δερματικά στρώματα και προάγουν, την παραγωγή της μελανίνης ,που σκουραίνει το δέρμα. Οι υπεριώδεις Β δρουν πιο επιφανειακά ,προκαλώντας διάταση των αγγείων , ερεθισμούς στο δέρμα και μαζί με τις υπέρυθρες οι οποίες το θερμαίνουν, χωρις να το μαυρίζουν, του προξενούν αφυδάτωση , κοκκινίλες , φωτοδερματίτιδες και εγκαύματα.
ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ
Αποφεύγουμε την έκθεση στον ήλιο, από 10 το πρωί μέχρι 4 το απόγευμα. Αυτές τις ώρες η ακτινοβολία κτυπάει κάθετα την γη και είναι πολύ έντονη.
Φοράμε στα παιδιά καπέλο , πάντα με φαρδύ γείσο, για να προστατεύουμε και τα ματάκια από την ακτινοβολία (μειώνεται σχεδόν κατά 50%).
Ελαφριά βαμβακερή μπλούζα ,αρκετή προστατευτική κρέμα και στην σκιά, γιατί η ακτινοβολία μας φτάνει και πάλι, έστω και μειωμένη, από αντανάκλαση. Ακόμη και όταν υπάρχει συννεφιά, οι υπεριώδεις Β, περνάνε και μπορεί να προξενήσουν έγκαυμα.
Σταδιακή έκθεση στον ήλιο, αρχίζοντας με λίγα λεπτά, τις πρώτες μέρες.
Προστατεύουμε το δέρμα του παιδιού, βάζοντας του συχνά (ανά 2ωρες περίπου), μια ποιοτική παιδική αντηλιακή κρέμα ή λοσιόν με υψηλό δείκτη προστασίας και χωρις πολλά αρωματικά ,για να μην τραβά και τα έντομα .(Για τον δείκτη προστασίας ή αλλιώς SPF μιλήστε με τον παιδίατρο σας).
Προσοχή η κρέμα που έχει περισσέψει από πέρυσι, δεν είναι πλέον κατάλληλη γιατί έχει χάσει τις προστατευτικές της ιδιότητες.
Σε παιδιά κάτω των 6 μηνών, πρέπει να αποφεύγονται η άμεση έκθεση στον ήλιο και οι αντηλιακές κρέμες, λόγω του κίνδυνου αλλεργιών. Συνιστάται η κάλυψη του δέρματος με ελαφρύ ρουχισμό, καπελάκι κτλ.
Πρέπει να δίνουμε συχνά νερο στο παιδί και μετά από συζήτηση με τον παιδίατρο να έχουμε επιλέξει, ανάλογα με την ηλικία, κατάλληλα γυαλιά ηλίου , διότι η ακτινοβολία ενοχοποιείται επίσης και για βλάβες στα μάτια .
Συμπερασματικά , ο πολύς ήλιος όχι μόνο βλάπτει , αλλά βλάπτει ανεπανόρθωτα και γιαυτό θέλει πάρα πολύ προσοχή. Ήλιος δεν είναι μόνο στην θάλασσα , είναι και στο βουνό, είναι και στην αυλή μας , είναι και στην βόλτα μας ,και στο αυτοκίνητο , όταν ταξιδεύουμε.
ΠΡΟΣΟΧΗ ! λοιπόν.
Όμως η έκθεση στον Ελληνικό ήλιο και κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες, μπορεί να είναι αρκετά βλαβερή ,για το ευαίσθητο δέρμα, των μικρών παιδιών .
Επιβάλλεται λοιπόν, σωστή προστασία ,των παιδιών από τον ήλιο ,που θα αποτελεί και προληπτική προφύλαξη, ενάντια στους καρκίνους του δέρματος, οι οποίοι είναι στενά συνδεδεμένοι, με την συνολική διάρκεια έκθεσης , κατά την νεαρή ηλικία και με τα ηλιακά εγκαύματα, που πιθανά έχει υποστεί το δέρμα. Το ρίσκο έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια , λόγω της τρύπας του όζοντος.
Οι ηλιακές ακτίνες είναι οι υπεριώδεις (UVA ,UVB , UVC) και οι υπέρυθρες .
Κυρίως οι υπεριώδεις Α, φθάνουν στα βαθύτερα δερματικά στρώματα και προάγουν, την παραγωγή της μελανίνης ,που σκουραίνει το δέρμα. Οι υπεριώδεις Β δρουν πιο επιφανειακά ,προκαλώντας διάταση των αγγείων , ερεθισμούς στο δέρμα και μαζί με τις υπέρυθρες οι οποίες το θερμαίνουν, χωρις να το μαυρίζουν, του προξενούν αφυδάτωση , κοκκινίλες , φωτοδερματίτιδες και εγκαύματα.
ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ
Αποφεύγουμε την έκθεση στον ήλιο, από 10 το πρωί μέχρι 4 το απόγευμα. Αυτές τις ώρες η ακτινοβολία κτυπάει κάθετα την γη και είναι πολύ έντονη.
Φοράμε στα παιδιά καπέλο , πάντα με φαρδύ γείσο, για να προστατεύουμε και τα ματάκια από την ακτινοβολία (μειώνεται σχεδόν κατά 50%).
Ελαφριά βαμβακερή μπλούζα ,αρκετή προστατευτική κρέμα και στην σκιά, γιατί η ακτινοβολία μας φτάνει και πάλι, έστω και μειωμένη, από αντανάκλαση. Ακόμη και όταν υπάρχει συννεφιά, οι υπεριώδεις Β, περνάνε και μπορεί να προξενήσουν έγκαυμα.
Σταδιακή έκθεση στον ήλιο, αρχίζοντας με λίγα λεπτά, τις πρώτες μέρες.
Προστατεύουμε το δέρμα του παιδιού, βάζοντας του συχνά (ανά 2ωρες περίπου), μια ποιοτική παιδική αντηλιακή κρέμα ή λοσιόν με υψηλό δείκτη προστασίας και χωρις πολλά αρωματικά ,για να μην τραβά και τα έντομα .(Για τον δείκτη προστασίας ή αλλιώς SPF μιλήστε με τον παιδίατρο σας).
Προσοχή η κρέμα που έχει περισσέψει από πέρυσι, δεν είναι πλέον κατάλληλη γιατί έχει χάσει τις προστατευτικές της ιδιότητες.
Σε παιδιά κάτω των 6 μηνών, πρέπει να αποφεύγονται η άμεση έκθεση στον ήλιο και οι αντηλιακές κρέμες, λόγω του κίνδυνου αλλεργιών. Συνιστάται η κάλυψη του δέρματος με ελαφρύ ρουχισμό, καπελάκι κτλ.
Πρέπει να δίνουμε συχνά νερο στο παιδί και μετά από συζήτηση με τον παιδίατρο να έχουμε επιλέξει, ανάλογα με την ηλικία, κατάλληλα γυαλιά ηλίου , διότι η ακτινοβολία ενοχοποιείται επίσης και για βλάβες στα μάτια .
Συμπερασματικά , ο πολύς ήλιος όχι μόνο βλάπτει , αλλά βλάπτει ανεπανόρθωτα και γιαυτό θέλει πάρα πολύ προσοχή. Ήλιος δεν είναι μόνο στην θάλασσα , είναι και στο βουνό, είναι και στην αυλή μας , είναι και στην βόλτα μας ,και στο αυτοκίνητο , όταν ταξιδεύουμε.
ΠΡΟΣΟΧΗ ! λοιπόν.
Friday, April 20, 2007
ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΑ
Είμαι και εγώ ένας από τους πολλούς, που αρκετά συχνά χρησιμοποιούν δίτροχο όχημα, για τις μετακινήσεις τους. Είμαι πολλά χρόνια μοτοσικλετιστής και όσο περνά ο καιρός, ανακαλύπτω όλο και πιο πολύ την αδιαφορία των περισσότερων αυτοκινητιστών απέναντι μας .Τέλος πάντων, αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα χιλιοσυζητημένο, που για πολύ καιρό ακόμη θα ψάχνει να βρει την λύση του.
Προ ημερών και ενώ προχωρούσα με σχετικά χαμηλή ταχύτητα ,ξαφνικά ένα μεγάλο έντομο έλιωσε κυριολεκτικά, πάνω στο γείσο του κράνους μου. Για κάποια στιγμή αιφνιδιάστηκα, αλλά σιγά σιγά σταμάτησα δεξιά απλά για να το καθαρίσω.
Σκέφθηκα τι θα γινόταν αν δεν φορούσα το κλειστό κράνος. Το έντομο θα κατέληγε με ορμή στο πρόσωπο μου , αν όχι μέσα στο μάτι μου, με συνέπειες σίγουρα όχι καλές.
Αναπόφευκτα ήλθαν επίσης στο μυαλό μου ,οι εικόνες που βλέπουμε όλοι καθημερινά!!- τους γονείς που μεταφέρουν τα παιδιά τους εδώ και εκεί με τα μηχανάκια.
Συνήθως το παιδί είναι όρθιο και προσπαθεί να βρει την ισορροπία του κρατώντας λίγο το τιμόνι, ενώ η μαμά ή ο μπαμπάς προσπερνά τα άλλα οχήματα ακάθεκτος και τρυπώνει όπου χωράει κάνοντας ελιγμούς
Το κράνος βέβαια απουσιάζει παντελώς ή στην καλύτερη περίπτωση φοράει μόνο ο γονιός.
.Υπάρχει και η άλλη όμως περίπτωση να φοράει μόνο το παιδί το τεράστιο κράνος του μπαμπά η της μαμάς , απλά έτσι ,για να ησυχάζει η συνείδηση μας.
Βέβαια το τι μπορεί να συμβεί σε μια έστω απλή πτώση το ξέρουν μόνο οι γιατροί των επειγόντων περιστατικών και όσοι « την έχουν πάθει ».
Στο εξωτερικό αυτό πολύ σωστά συνεπάγεται άμεση τιμωρία λόγω έκθεσης ανήλικου σε κίνδυνο.
Ίσως είναι καιρός να σκεφτούμε λίγο πιο σοβαρά από μόνοι μας, γιά τον εαυτό μας και πολύ περισσότερο τα παιδιά μας ,για τα οποία είμαστε υπεύθυνοι.
Προ ημερών και ενώ προχωρούσα με σχετικά χαμηλή ταχύτητα ,ξαφνικά ένα μεγάλο έντομο έλιωσε κυριολεκτικά, πάνω στο γείσο του κράνους μου. Για κάποια στιγμή αιφνιδιάστηκα, αλλά σιγά σιγά σταμάτησα δεξιά απλά για να το καθαρίσω.
Σκέφθηκα τι θα γινόταν αν δεν φορούσα το κλειστό κράνος. Το έντομο θα κατέληγε με ορμή στο πρόσωπο μου , αν όχι μέσα στο μάτι μου, με συνέπειες σίγουρα όχι καλές.
Αναπόφευκτα ήλθαν επίσης στο μυαλό μου ,οι εικόνες που βλέπουμε όλοι καθημερινά!!- τους γονείς που μεταφέρουν τα παιδιά τους εδώ και εκεί με τα μηχανάκια.
Συνήθως το παιδί είναι όρθιο και προσπαθεί να βρει την ισορροπία του κρατώντας λίγο το τιμόνι, ενώ η μαμά ή ο μπαμπάς προσπερνά τα άλλα οχήματα ακάθεκτος και τρυπώνει όπου χωράει κάνοντας ελιγμούς
Το κράνος βέβαια απουσιάζει παντελώς ή στην καλύτερη περίπτωση φοράει μόνο ο γονιός.
.Υπάρχει και η άλλη όμως περίπτωση να φοράει μόνο το παιδί το τεράστιο κράνος του μπαμπά η της μαμάς , απλά έτσι ,για να ησυχάζει η συνείδηση μας.
Βέβαια το τι μπορεί να συμβεί σε μια έστω απλή πτώση το ξέρουν μόνο οι γιατροί των επειγόντων περιστατικών και όσοι « την έχουν πάθει ».
Στο εξωτερικό αυτό πολύ σωστά συνεπάγεται άμεση τιμωρία λόγω έκθεσης ανήλικου σε κίνδυνο.
Ίσως είναι καιρός να σκεφτούμε λίγο πιο σοβαρά από μόνοι μας, γιά τον εαυτό μας και πολύ περισσότερο τα παιδιά μας ,για τα οποία είμαστε υπεύθυνοι.
Monday, April 16, 2007
ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ
Όλοι αισθάνονται ειδικοί για να δίνουν συμβουλές. Η γιαγιά, η θεία,η γειτόνισσα, η άγνωστη κυρία στην παιδική χαρά. Μά είναι πάντα σωστά αυτά που μας λένε; Η Ιατρική είναι μια επιστήμη που εξελίσσεται συνεχώς.Θέματα και θεωρίες που πριν δέκα χρόνια ήταν σωστές , δεν είναι πια σήμερα. Λοιπόν τι κάνουμε;
Το σωστό είναι να ρωτάμε τον παιδίατρο μας ο οποίος με την συνεχή επιστημονική του ενημέρωση θα μας δίνει πάντα μια υπεύθυνη απάντηση . Ας καταρρίψουμε λοιπόν μερικούς μύθους, που ίσως ακόμη καλά κρατούν
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ
Ότι η μαμά που θηλάζει δεν μπορεί να πάρει φάρμακα(μιλήστε με τον γιατρό σας).
Ότι μαμά που έχει Ηπατίτιδα Β δεν μπορεί να θηλάσει.
Ότι το μωρό μπορεί να είναι αλλεργικό στο γάλα της μητέρας του.
Ότι το μωρό ακόμα πριν αρχίσει τις στερεές τροφές (6 μηνών) πρέπει να πίνει νερο, η χαμόμηλο, η τσάι κτλ.
Ότι εάν το μωρό θέλει να θηλάζει συχνά ,τότε το γάλα της μαμάς δεν είναι καλό η είναι λίγο.
Ότι η επάνοδος της περιόδου στην μαμά ,κάνει το γάλα της ακατάλληλο.
Ότι εάν δεν βγαίνουν γρήγορα τα δόντια του μωρού , πρέπει να έχει έλλειψη ασβεστίου.
Ότι όσο πιο χοντρό είναι το παιδί τόσο πιο υγιές είναι.
Ότι εάν το παιδί έχει εξάνθημα πρέπει να μείνει κλειστό στο σπίτι ,με τα ίδια ρούχα και χωρις να κάνει μπάνιο αλλιώς το εξάνθημα δεν περνά.
Ότι εάν το παιδί έχει διάρροια δεν κάνει να πιει γάλα και του δίνουμε αναψυκτικό.
Ότι το κοινό κρυολόγημα πρέπει να θεραπευθεί αμέσως με χιλιών λογιών φάρμακα αλλιώς θα γυρίσει σε βρογχίτιδα η πνευμονία.
Ότι μόλις κάνει το παιδί πυρετό πρέπει αμέσως να πάει στον παιδίατρο.(Η άμεση επίσκεψη δεν δίνει συχνά στον γιατρό επαρκείς πληροφορίες για σωστή διάγνωση)
Ότι κάποιες αρρώστιες είναι καλύτερα να τις περάσει το παιδί παρά να εμβολιασθεί.
Ότι τα εμβόλια κάνουν κακό .(Αντίθετα προστατεύουν από κακιές αρρώστιες)
Ότι εάν τα παραδοσιακά φάρμακα δεν λύσουν το πρόβλημα θα το λύσουν τα ομοιοπαθητικά.(είναι αλήθεια όμως ότι πολλά προβλήματα περνούν από μόνα τους με λίγη υπομονή)
Ότι στα αγοράκια που το δέρμα στο πουλάκι τους είναι λίγο κολλημένο, πρέπει να το ξεκολλήσουμε τραβώντας το συνεχώς .(Είναι μια τακτική επώδυνη , ανώφελη και συχνά επικίνδυνη).
Ότι το άρρωστο παιδί πρέπει να μένει κλειστό στο σπίτι χωρις να μπορεί να αλλάξει αέρα.
Ότι το παιδί με ψηλό πυρετό δεν μπορεί να πάει από το ένα σπίτι στο άλλο η στον παιδίατρο για εξέταση.
Ότι οι γονείς έχουν πάντα δίκιο.
Ότι ο παιδίατρος έχει ατέλειωτη υπομονή!!!
Το σωστό είναι να ρωτάμε τον παιδίατρο μας ο οποίος με την συνεχή επιστημονική του ενημέρωση θα μας δίνει πάντα μια υπεύθυνη απάντηση . Ας καταρρίψουμε λοιπόν μερικούς μύθους, που ίσως ακόμη καλά κρατούν
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ
Ότι η μαμά που θηλάζει δεν μπορεί να πάρει φάρμακα(μιλήστε με τον γιατρό σας).
Ότι μαμά που έχει Ηπατίτιδα Β δεν μπορεί να θηλάσει.
Ότι το μωρό μπορεί να είναι αλλεργικό στο γάλα της μητέρας του.
Ότι το μωρό ακόμα πριν αρχίσει τις στερεές τροφές (6 μηνών) πρέπει να πίνει νερο, η χαμόμηλο, η τσάι κτλ.
Ότι εάν το μωρό θέλει να θηλάζει συχνά ,τότε το γάλα της μαμάς δεν είναι καλό η είναι λίγο.
Ότι η επάνοδος της περιόδου στην μαμά ,κάνει το γάλα της ακατάλληλο.
Ότι εάν δεν βγαίνουν γρήγορα τα δόντια του μωρού , πρέπει να έχει έλλειψη ασβεστίου.
Ότι όσο πιο χοντρό είναι το παιδί τόσο πιο υγιές είναι.
Ότι εάν το παιδί έχει εξάνθημα πρέπει να μείνει κλειστό στο σπίτι ,με τα ίδια ρούχα και χωρις να κάνει μπάνιο αλλιώς το εξάνθημα δεν περνά.
Ότι εάν το παιδί έχει διάρροια δεν κάνει να πιει γάλα και του δίνουμε αναψυκτικό.
Ότι το κοινό κρυολόγημα πρέπει να θεραπευθεί αμέσως με χιλιών λογιών φάρμακα αλλιώς θα γυρίσει σε βρογχίτιδα η πνευμονία.
Ότι μόλις κάνει το παιδί πυρετό πρέπει αμέσως να πάει στον παιδίατρο.(Η άμεση επίσκεψη δεν δίνει συχνά στον γιατρό επαρκείς πληροφορίες για σωστή διάγνωση)
Ότι κάποιες αρρώστιες είναι καλύτερα να τις περάσει το παιδί παρά να εμβολιασθεί.
Ότι τα εμβόλια κάνουν κακό .(Αντίθετα προστατεύουν από κακιές αρρώστιες)
Ότι εάν τα παραδοσιακά φάρμακα δεν λύσουν το πρόβλημα θα το λύσουν τα ομοιοπαθητικά.(είναι αλήθεια όμως ότι πολλά προβλήματα περνούν από μόνα τους με λίγη υπομονή)
Ότι στα αγοράκια που το δέρμα στο πουλάκι τους είναι λίγο κολλημένο, πρέπει να το ξεκολλήσουμε τραβώντας το συνεχώς .(Είναι μια τακτική επώδυνη , ανώφελη και συχνά επικίνδυνη).
Ότι το άρρωστο παιδί πρέπει να μένει κλειστό στο σπίτι χωρις να μπορεί να αλλάξει αέρα.
Ότι το παιδί με ψηλό πυρετό δεν μπορεί να πάει από το ένα σπίτι στο άλλο η στον παιδίατρο για εξέταση.
Ότι οι γονείς έχουν πάντα δίκιο.
Ότι ο παιδίατρος έχει ατέλειωτη υπομονή!!!
Subscribe to:
Posts (Atom)
